De oude kaart van Qatar toont evoluties van Qatar. Deze historische kaart van Qatar laat je reizen in het verleden en in de geschiedenis van Qatar in West-Azië. De oude kaart van Qatar is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Opgravingen in Al-Khore in het noordoosten van Qatar, Bir Zekrit en Ras Abaruk, en de ontdekking daar van aardewerk, vuursteen, vuurstenen schraapwerktuigen en beschilderde keramische vaten wijzen erop dat Qatar verbonden is met de Al-Ubaid-beschaving die bloeide in het land tussen de Tigris en de Eufraat in de periode van het 5e-4e millennium v.C., zoals u kunt zien op de kaart van het oude Qatar. Er bestond ook een op ruilhandel gebaseerd systeem tussen de nederzettingen in Qatar en het Ubaid Mesopotamië, waarbij de uitgewisselde goederen voornamelijk aardewerk en gedroogde vis waren. In de 7e eeuw werd de hele Arabische regio overspoeld door de Islam. Met de militaristische verspreiding van de Islam in Qatar stuurde Mohammed in het jaar 628 zijn eerste gezant Al Ala Al-Hadrami naar Al-Mundhir Ibn Sawa Al-Tamimi, de heerser van Bahrein, dat zich uitstrekte van de kust van Koeweit tot het zuiden van Qatar, inclusief al-Hasa en Bahrein Eilanden, met de "uitnodiging" om de Islam te aanvaarden, zoals hij ook andere koninkrijken en rijken van zijn tijd had uitgenodigd, zoals Byzantium en Perzië. Mundhir, die gehoor gaf aan de oproep van de Profeet, kondigde zijn bekering tot de Islam aan, en alle inwoners van Qatar werden Moslim, wat het begin van het Islamitische tijdperk in Qatar inluidde.

In de middeleeuwen was het oude Qatar meestal onafhankelijk en deelnemer aan de grote handel tussen de Perzische Golf en de Indische Oceaan. Veel rassen en ideeën werden op het schiereiland geïntroduceerd vanuit Afrika, Zuid- en Zuidoost-Azië, en de Maleise archipel, zoals te zien is op de kaart van het oude Qatar. Vandaag overleven de sporen van deze vroege interacties met de oceanische wereld van de Indische Oceaan in de kleine minderheden van rassen, volkeren, talen en religies, zoals de aanwezigheid van Afrikanen en Shihus. Hoewel de schiereilandmassa die Qatar vormt al duizenden jaren mensen in leven houdt, bevorderde het droge klimaat gedurende het grootste deel van zijn geschiedenis slechts kortstondige nederzettingen door nomadische stammen. De Britten kozen aanvankelijk voor Qatar en de Perzische Golf als een tussenliggend uitkijkpunt op weg naar hun koloniale belangen in India, hoewel de ontdekking van olie en andere koolwaterstoffen in het begin van de twintigste eeuw hun belangstelling opnieuw zou aanwakkeren. In de negentiende eeuw, de tijd waarin Groot-Brittannië zijn eerste stappen in de regio zette, heerste de Al Khalifa-clan over het noordelijke schiereiland van Qatar vanaf het nabijgelegen eiland Bahrein in het westen.

In 1867 lanceerden de Al Khalifas een succesvolle poging om de Qatarese rebellen de kop in te drukken door een enorme zeemacht naar Al Wakrah te sturen. De Bahreinse agressie was echter in strijd met het Brits-Bahreinse verdrag van 1820. De diplomatieke reactie van de Britten op deze schending zette de politieke krachten in gang die zouden uitmonden in de stichting van de staat Qatar op 18 december 1878 (daarom wordt 18 december elk jaar gevierd als de nationale feestdag van Qatar). Het Britse Protectoraat (per kolonel Lewis Pelly) veroordeelde Bahrein niet alleen voor zijn schending van de overeenkomst, maar vroeg ook om te mogen onderhandelen met een vertegenwoordiger van Qatar. Het verzoek hield een stilzwijgende erkenning in van de status van Qatar als onderscheiden van Bahrein, zoals vermeld op de kaart van het oude Qatar. De Qatariërs kozen als onderhandelaar de gerespecteerde ondernemer en langdurige inwoner van Doha, Muhammed bin Thani. Zijn clan, de Al Thani's, had relatief weinig deelgenomen aan de politiek in de Perzische Golf, maar de diplomatieke stap verzekerde hun deelname aan de beweging naar onafhankelijkheid en hun hegemonie als de toekomstige regerende familie, een dynastie die tot op heden voortduurt.